przypuszczenie

przypuszczenie
przypuszczenie I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, blm, {{/stl_8}}{{stl_7}}od cz. przypuścić. {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}przypuszczenie II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, lm D. przypuszczenieeń {{/stl_8}}{{stl_7}}'domysł, hipoteza': {{/stl_7}}{{stl_10}}Opierać się na przypuszczeniach. Snuć przypuszczenia. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • przypuszczenie — n I 1. rzecz. od przypuścić. 2. lm D. przypuszczenieeń «domysł, hipoteza» Błędne, słuszne przypuszczenia. Opierać swoje przypuszczenia na czymś. Snuć przypuszczenia. Gubić się w przypuszczeniach …   Słownik języka polskiego

  • absurdalny — «pozbawiony sensu; niedorzeczny, nonsensowny» Absurdalny pomysł. Absurdalne przypuszczenie …   Słownik języka polskiego

  • domniemanie — n I 1. książk. «przypuszczenie, domysł» Czyjeś domniemanie się potwierdziło. 2. praw. «uznanie istnienia nie stwierdzonego faktu na podstawie innych faktów, których istnienie jest stwierdzone; presumpcja» Zasada domniemania niewinności… …   Słownik języka polskiego

  • domysł — m IV, D. u, Ms. domysłyśle; lm M. y «domyślenie się, przypuszczenie, domniemanie» Trafne, bliskie prawdy domysły. Fałszywe, mylne, śmieszne domysły. Potwierdzić czyjeś domysły. Snuć różne domysły na jakiś temat. Coś pozostaje w sferze domysłów. ◊ …   Słownik języka polskiego

  • hipoteza — ż IV, CMs. hipotezazie; lm D. hipotezaez «zdanie nie w pełni uzasadnione, rozważane jako racja dla pewnych uznanych już zdań; założenie oparte na prawdopodobieństwie, wymagające sprawdzenia, mające na celu odkrycie nieznanych zjawisk lub praw;… …   Słownik języka polskiego

  • koniektura — ż IV, CMs. koniekturaurze; lm D. koniekturaur 1. «odtworzenie i wypełnienie luk w uszkodzonym lub niepełnym tekście na podstawie analizy zachowanych jego fragmentów» 2. książk. «domysł, przypuszczenie; wniosek oparty na przypuszczeniu» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • nasunąć — dk Vb, nasunąćnę, nasunąćniesz, nasunąćsuń, nasunąćnął, nasunąćnęła, nasunąćnęli, nasunąćnięty, nasunąćnąwszy nasuwać ndk I, nasunąćam, nasunąćasz, nasunąćają, nasunąćaj, nasunąćał, nasunąćany 1. «naciągnąć, nacisnąć coś dla przykrycia czegoś,… …   Słownik języka polskiego

  • nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

  • no — 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym używana jako wzmocnienie trybu rozkazującego (lub jego znaczeniowych równoważników), niekiedy z odcieniem nalegania, perswazji; jako wzmocnienie trybu rozkazującego złożonego może wyrażać warunek,… …   Słownik języka polskiego

  • oczekiwanie — n I 1. rzecz. od oczekiwać. 2. D. oczekiwanieań zwykle w lm «przypuszczenie, nadzieja, pragnienie» Nasze oczekiwania sprawdziły się całkowicie. Zawieść się w swoich oczekiwaniach. Spełnić czyjeś oczekiwania. Wbrew wszelkim oczekiwaniom do zgody… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”